Waardering, meestal is het een kleine moeite en een groot plezier. Dat geldt zowel voor het geven van waardering als voor het ontvangen daarvan. Een vriendelijk woord, een kaartje, een bos bloemen en in een ver verleden een ferme handdruk, er zijn genoeg manieren om je waardering te laten blijken. En het werkt, als coach van het hockeyteam van mijn zoon hielp het al enorm als je ook tegen de wat minder getalenteerde spelers zei: ging best goed de afgelopen wedstrijd. Je zag ze de volgende keer een stapje extra doen. Daarnaast is het geven van een compliment ook goed voor jezelf. Uit onderzoek blijkt dat je blijer wordt van het iemand anders blij maken, dan van alleen jezelf blij maken (zie bijvoorbeeld Rethinking positive thinking van Gabriele Oettingen).

En toch valt het niet altijd mee om die waardering uit te spreken of te laten blijken. Soms hoor je zaken als “het is toch je werk” of “goed is hier de standaard”. Beide opmerkingen kunnen helemaal waar zijn, maar dan nog kan een bedankje, of zelfs een opgestoken duim, net even het verschil maken.

De mensen in de zorg hebben het applaus in het voorjaar zeker prettig gevonden. De meeste politiemensen waren dankbaar voor de €300 “corona-bonus” die ze gekregen hebben voor de vele extra inzetten. Mensen die keihard gewerkt hebben om Nederland draaiende te houden. Onbegrijpelijk dat er dan mensen zijn die het in hun hoofd halen verzorgend personeel in ziekenhuizen lastig te vallen als een bekende van ze naar het ziekenhuis moet. Of als er een onbeduidend politiek clubje zegt dat de agenten “even extra cashen om je medemens te onderdrukken”. Dat soort mensen heeft het echt niet begrepen.

Datzelfde clubje maakte ook Defensie uit voor moordmachine, nadat de minister jonge vrouwen had opgeroepen om Defensie als werkgever te overwegen. Dat was trouwens niet de eerste keer dat een politieke partij militairen voor moordenaars uitmaakte. Ook een kamerlid van Denk had daar geen problemen mee. Helaas was de reactie van het OM er een van een natte krant, met later een niet heel overtuigend excuus daarvoor in zes regeltjes op pagina 14 links onderaan. Een tekenend voorbeeld van het gebrek aan waardering, niet alleen van die politieke clubjes, maar ook van het OM dat verder toch maar al te graag gebruik maakt van de diensten van Defensie.

De waardering voor Defensie zit ‘m naast het uitspreken daarvan ook, net als bij ieder ander, in de financiële middelen die beschikbaar zijn om het werk te kunnen doen. Enerzijds is dat het geld dat beschikbaar is voor middelen, onderdelen, munitie en ga zo maar door. Waardering zou zich prima kunnen uitdrukken in het meegroeien van budgetten in de tijd en niet het eenmaal vastgestelde budget vele jaren niet verhogen. Ik ben trouwens wel benieuwd hoe de Uithoflijn, de Noord-Zuid lijn en vele ICT-projecten van de overheid er nu uit zouden zien als die aan dezelfde beperkende financiële regels waren onderworpen als Defensie. Anderzijds is de beschikbaarheid van financiële ruimte voor arbeidsvoorwaarden een manier om de waardering voor het defensiepersoneel uit te drukken. Helaas leeft er een beeld bij BZK, MinFin (en zelfs delen van MinDef) dat militairen “goudomrande arbeidsvoorwaarden” hebben. Een onterecht beeld dat overigens mede door een oud-HDP de wereld in is geholpen. Hoog tijd om het functiewaarderingssysteem van Defensie daarom eens goed tegen het licht te houden en de specifieke militaire competenties en vaardigheden mee te nemen bij het waarderen van functies. Een eerlijk, transparant en uitlegbaar systeem, waarmee we gaan zorgen dat het defensiepersoneel krijgt wat ze toekomt. Het defensiepersoneel verdient die waardering!

Reageren