2020 was helaas een jaar van stilstand. Na de magere jaren na de financiële en vooral de kaalslag bij Defensie die daar onderdeel van was, leek het erop dat de regering ook echt meer in Defensie ging investeren. Er was een begin gemaakt met het dichten van de gaten en uitbreiding van de broodnodige capaciteiten leek eraan te komen. U weet allen wat er sindsdien gebeurd is. De pandemie heeft ons allen geraakt, soms persoonlijk, vaak professioneel. Trainingen en opleidingen waren stilgelegd, oefeningen afgelast, maar defensiepersoneel stond altijd klaar om bij te springen waar nodig. Zr.Ms. Karel Doorman die naar het Caribische Gebied afreisde voor ondersteuning, medisch personeel dat ook die kant op ging. Verpleegkundigen die bijsprongen in ziekenhuizen, planners die hielpen bij de patiëntenspreiding, defensiepersoneel bij teststraten etc. etc. En ook in de laatste weken van het jaar deden diverse instellingen en organisaties een beroep op Defensie om ondersteuning te leveren. Maar ook Defensie kan niet alle problemen in een keer oplossen. Al was het alleen maar omdat we slechts 365 van de benodigde 650 AMV’ers (Algemeen Militair Verpleegkundige) in dienst hebben. Op Radio 1 vergeleek ik Defensie met de hulplijnen van het tv-spelletje weekend miljonairs; je hebt er maar een paar, dus wees kritisch wanneer je ze inzet en weet dat hulplijnen je probleem kleiner maken, maar zeker niet helemaal oplossen.
Hulplijnen werken beter als je ze ten volle kunt benutten. Als je iemand belt en niemand neemt op, dan ben je natuurlijk niet geholpen. Defensie kan gelukkig nog steeds opnemen en het is onze taak, zelfs onze verplichting, als vertegenwoordigers van het defensiepersoneel mede ervoor te zorgen dat er meer mensen komen die de telefoon kunnen opnemen. En 2021 is het jaar om dat te gaan doen. De opgaande lijn in het jaartal zelf moet het voorbeeld zijn voor de vooruitgang die we moeten gaan boeken in de gesprekken met Defensie. Ja, het formele arbeidsvoorwaardenoverleg ligt stil, maar dat kunnen we direct herstarten als er een realistisch bod op tafel komt dat uitzicht biedt op erkenning en waardering van de inzet, flexibiliteit en professionaliteit van het personeel. Daarnaast zijn er nog steeds de grote onderwerpen zoals het bezoldigingsmodel (loongebouw en toelagen), het nieuwe personeelssysteem, het functiewaarderingssysteem en de verschillende pensioenperikelen. We moeten daarover met Defensie in gesprek gaan en tot resultaat komen. En vooruitgang zit niet in onderhandelen, maar in het gezamenlijk werken naar een uitkomst. Alle partijen moeten zich realiseren dat ze gemeenschappelijke belangen hebben en niet (alleen maar) tegenover elkaar staan. Alleen dan kunnen we de vooruitgang boeken die zo broodnodig is. Want als dat niet lukt, dan ben ik bang dat er steeds minder mensen zullen zijn bij Defensie die de telefoon kunnen opnemen als Nederland weer een van zijn hulplijnen activeert.
Om mijn eerste blog van dit jaar positief af te sluiten, vertel ik u mijn goede voornemen voor 2021, namelijk om snel tot goede afspraken te komen met Defensie, zodat we 2021 inderdaad het jaar van vooruitgang kunnen maken. Niet alleen omdat we moeten, maar vooral ook omdat we vooruitgang willen. En omdat het personeel die vooruitgang verdient!
