Na maanden van online campagnevoeren, veel te veel spotjes van politieke partijen op de radio en politici bij werkelijk ieder denkbaar televisieprogramma, zitten de Tweede Kamerverkiezingen er weer op. Woensdagavond en donderdagochtend konden we nog even op tafel dansende, of beduusd kijkende lijsttrekkers aanschouwen, maar daarna werd het weer een stuk rustiger en gingen de dames en heren (nieuwgekozen) Kamerleden over tot de orde van de dag. Het echte spel begint nu pas. Wie de echte winnaars en verliezers zullen zijn van deze verkiezingen zal in de komende duidelijk worden. Na een hopelijk niet al te lange formatie zit er een nieuw kabinet, waarschijnlijk met de naam Rutte IV. Op zich ben ik niet zo’n fan van sequels, maar na de hele slechte eerste versie met een zeer slechte acteur in de rol van supporting actor, is er nog steeds ruimte voor verbetering. De hamvraag is of die er dan ook komt en zo ja, voor wie. Er staat voor veel groepen veel op het spel. De ondernemers hebben een flinke knauw gehad, de HORECA moet eigenlijk binnenkort open om het te redden, de zorg is door de langdurige zware belasting uitgewoond, veel uitvoerende overheidsdiensten hebben personeel tekort en worden gedwongen onuitvoerbare wetten uit te voeren en ook de veiligheidssector heeft extra versterking nodig. Daarnaast moet er nog een nieuw pensioenstelsel komen en is de staatsschuld toch behoorlijk opgelopen de afgelopen maanden. Zaken die ons allemaal aangaan. Zaken waar we de afgelopen jaren veel tijd, geld en werk in hebben gestopt. Zaken die ons dierbaar zijn, om maar even een voor de hand liggende bruggetje te maken.

We willen de zaken die ons dierbaar zijn beschermen. Maar willen we dat ook echt? Want ook het beschermen van de zaken die ons dierbaar zijn vragen om investeringen, in tijd, geld, mensen en middelen. Zijn we bereid om die tijd, geld, mensen en middelen beschikbaar te stellen, wetende dat dat ook voor een deel ten koste zal gaan van die andere zeer belangrijke zaken die ook geregeld moeten worden? De vraag in deze is ook wel wie is “we”? In de verkiezingsprogramma’s van veel politieke partijen staat dat zij meer willen investeren in veiligheid en daarmee ook in defensie. In veel talkshows, webinars en actualiteitenprogramma’s geven de sprekers aan dat investeren in veiligheid nodig is. Ook diverse rapporten van diverse instanties geven aan dat er bedreigingen zijn vanuit o.m. het buitenland. Bedreigingen die we het hoofd moeten kunnen bieden, maar waar we nu niet in alle gevallen toe in staat zijn. En ook een kleine zeventigduizend mensen hebben, door het tekenen van de petitie op www.psst.nl (het kan nog steeds!) aangegeven dat zij vinden dat er meer geld moet naar veiligheid en in dit geval specifiek naar de krijgsmacht. Al met al voldoende “we” zou je zeggen. Belangrijk de komende tijd is dat “we” dan ook gaan zorgen voor meer investeringen in veiligheid. Uiteraard in balans met uitgaven voor de andere belangrijke zaken. “We” moeten zorgen voor voldoende druk op de vertegenwoordigers die we op 17 maart hebben gekozen, zodat bij de kabinetsformatie veiligheid de aandacht en middelen krijgt die ervoor nodig zijn. “We” kunnen dat doen door bij iedere gelegenheid, als partijlid, forumdiscussiedeelnemer, bij informele gesprekken en uitingen in de media aan te geven dat de investeringen hard nodig zijn. Mail, bel, sms de mensen die erover gaan en herinner ze aan het belang van de investeringen in veiligheid. Dat doe ik, samen met mijn medebestuurders, ook. Samen kunnen “we” ervoor zorgen dat de teerling nu nog niet geworpen is en als de teerling wel geworpen gaat worden, dat “we” invloed hebben uitgeoefend op wat de uitkomst is. Maar dat moeten “we” nu doen!