Op donderdag 6 december jl. ontving ik mijn Jeneverkruis voor 30 jaar dienst als officier. 6 december was de geboortedag van Koning Willem II. Sinds 1844 wordt op deze dag het ‘Jeneverkruis’ voor Eervolle Langdurige Dienst als officier uitgereikt aan officieren met minstens 15 dienstjaren.

Het Onderscheidingsteken werd ingevoerd omdat als gevolg van een economische crisis in de jaren 30 en 40 van de negentiende eeuw fors werd bezuinigd op Defensie. Er werd bezuinigd op de salarissen, het aantal vlagofficieren bij de marine werd gehalveerd en regimenten infanterie en een deel van cavalerie werden bedankt voor de bewezen diensten. Er was een gebrek aan maatschappelijk aanzien en de kansen op bevordering waren gering. Tweede Luitenant Weitzel, later minister van Oorlog en minister van Koloniën, sprak toendertijd over de ‘ellendige bezuinigingskoorts waardoor ons leger zoo lang en zoo gruwelijk is mishandeld geworden’.

Naar deze woorden werd tijdens de uitreiking van de Jeneverkruizen verwezen. Aan de reactie van de aanwezige officieren was duidelijk te merken dat zij een parallel zagen tussen de tijd dat Luitenant Weitzel in het leger zat en onze hedendaagse krijgsmacht. Onze politici hebben duidelijk niet geleerd van de geschiedenis. Ook afgelopen decennia is er door de opeenvolgende kabinetten gruwelijk bezuinigd op materieel, infrastructuur en personeel.

Tijdens de ceremonie werden de Jeneverkruizen voor resp. 15, 20, 25,30, 35 en 40 jaar trouwe dienst uitgereikt. Opvallend was de verdeling in aantallen over de groepen: er werd maar één Jeneverkruis voor 25 jaar trouwe dienst uitgereikt. Dit lijkt vreemd maar is te verklaren als je naar de leeftijdsopbouw van onze militairen kijkt. En over een 10-tal jaren neemt het aantal militairen ten opzichte van de huidige vijftigers nog meer af. Het personeelstekort zal dan nog nijpender worden, als Defensie er niet in slaagt haar militairen te behouden en de werving op te voeren.

Het is niet vreemd dat je, als de organisatie, terecht en gewaardeerd, stilstaat bij het bereiken van de mijlpaal van 30 jaar als officier in dienst, terugkijkt op je carrière. Deze begon voor mij als Kort Verband Vrijwilliger bij de Mijnendienst. Bij de oude mijnendienstkazerne, het bolwerk van koopvaardijofficieren, aan het Spoorweghavenbassin stapte ik de marine in. Mijn varende carrière startte vanuit de ‘wereldhaven’ Moerdijk aan het Hollands Diep, aan boord van de mijnenveger Hr. Ms. Hoogeveen. Dit type werd kort daarna vervangen door ‘state of art’ mijnenjagers. Hiermee varen we nog steeds en ze hadden reeds lange tijd al vervangen moeten zijn. Na mijn opleiding tot meteorologisch en oceanografisch officier werd ik op Vliegkamp Valkenburg geplaatst. Vandaaruit werd ik als ‘searider’ aan boord van schepen met een ‘towed array’ sonar als METOC-stafofficier geplaatst. Deze schepen, ‘de Witte Olifant’ Hr. Ms. Pieter Florisz en Hr. Ms. Zuiderkruis, zijn net als Hr. Ms. Hoogeveen inmiddels uit dienst gesteld.

Het trieste lot van Vliegkamp Valkenburg en zijn Orions is denk ik het dieptepunt uit mijn carrière. Wat een geldverspilling en wat een visieloze bezuiniging. We hebben er tot op de dag van vandaag spijt van. We zijn niet alleen belangrijke onderzeebootbestrijdingskennis en -kunde kwijtgeraakt maar ook de onderzeebootbestrijdingsmiddelen.

De volgende stap in mijn carrière was een plaatsing bij de Dienst der Hydrografie aan de Badhuisweg in Den Haag. Ik begin in herhaling te vallen: ook hiervoor geldt dat - net zoals voor de Binckhorst, waar ik als stafofficier P&O heb gewerkt – deze defensielocatie er niet meer is.

Ondanks de ‘gruwel’ van de afgelopen 30 jaar zou ik ze niet hebben willen missen. De jaren zijn voorbij gevlogen en het leeftijdsontslag is aanstaande. Het zou wel mooi zijn als de laatste anderhalf jaar van mijn trouwe dienst de trend van ‘gruwel’ wordt bijgesteld naar echt perspectief, op zowel het materiële als het personele vlak. Niet voor mijzelf, maar voor mijn jonge(re) collega’s en voor onze samenleving. Want voor onze samenleving doen we het uiteindelijk allemaal.

Reageren op deze weblog>>